H δίωξη της ευσυνειδησίας – Άρθρο του Ηλία Κανέλλη στα Νέα

Ονομάζεται Αθανάσιος Κατσίμπελης. Είναι δάσκαλος. Και νομικός. Είναι και υποψήφιος διδάκτωρ του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Δουλεύει στο δημόσιο σχολείο από το 2001. Κι από το 2022 είναι διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ζακύνθου, όπου υπηρετεί. Και επειδή, αντί να τα γράψει όλα στα παλιά του παπούτσια και να ασχοληθεί με την πάρτη του, εργάζεται με ζέση για το σχολείο και για την εκπαίδευση, έχει μπει στο μάτι του συνδικαλισμού: συναδέλφων του, προϊσταμένων του και, γενικώς, όσων διαφωνούν με τη στάση του και τον τρόπο με τον οποίο υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.
Τον κατανοώ τον κ. Κατσίμπελη. Μου θυμίζει πολύ κάποιους επαγγελματίες του Τύπου, όπου δουλεύω κι εγώ, πρόσωπα που βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο διαφόρων εκπροσώπων αυταρχισμών και ολοκληρωτισμών στο όνομα της Αριστεράς, οι οποίοι θα έκαναν το παν ώστε οι συγκεκριμένοι «εχθροί» να μη μιλάνε και να μη γράφουν. Δεν μπορούν, φυσικά, οι εκπρόσωποι ολοκληρωτισμών στον Τύπο να επιβάλουν τη σιωπή, επειδή στο επάγγελμά μας δεν δίνει ο συνδικαλισμός τον τόνο και οι φανατικοί των άκρων ότι δεν αρκεί η δύναμη των δημόσιων προπηλακισμών, που συχνά ασκούν, για να σιωπήσουν οι ενοχλητικοί. Αλλά, στη Ζάκυνθο, στο δημόσιο σχολείο, ένας εκπαιδευτικός, όσο άξιος κι αν είναι, όταν δεν πάει με τις διαθέσεις του «κινήματος» αλίμονό του. Το «κίνημα» θα του κάνει τη ζωή ποδήλατο. Επειδή στο δημόσιο σχολείο, πριν απ’ όλους κουμάντο κάνει το «κίνημα».
Πώς έμπλεξε και μπήκε στο μάτι του συνδικαλισμού ο ικανός αυτός άνθρωπος; Πολύ απλά, όπως μπλέκουν στη γαλάζια μας χώρα διάφοροι ευσυνείδητοι εργαζόμενοι που κάνουν με πάθος της δουλειά τους. Ευρισκόμενος στη Ζάκυνθο, κάποια στιγμή, έμαθε ότι υπάρχει εβραϊκή κοινότητα, η οποία μάλιστα διασώθηκε στην Κατοχή: τα μέλη της δεν είχαν την τύχη των υπόλοιπων ελλήνων Εβραίων επειδή τα προστάτευσαν ο μητροπολίτης και η τοπική κοινωνία. Θέλοντας να συνδέσει την τοπική ιστορία με την εκπαίδευση, επειδή θεώρησε ότι το παράδειγμα της Ζακύνθου έναντι των Εβραίων της είναι αξιοσημείωτο, διοργάνωσε μια επιστημονική διημερίδα, στην οποία μεταξύ άλλων συμμετείχαν το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, το Εβραϊκό Μουσείο, το Πανεπιστήμιο Πατρών, ο Δήμος Ζακύνθου. Η εκδήλωση σχεδιάστηκε πριν από τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου 2023, αλλά διεξήχθη μετά, τον Φεβρουάριο του 2024. Είχε δηλαδή αρχίσει ο πόλεμος του Ισραήλ κατά της Χαμάς και της ισλαμικής τρομοκρατίας και, μαζί, είχε αρχίσει να παίρνει σχήμα και να διαδίδεται ο προοδευτικός αντισημιτισμός.
Εκεί άρχισαν τα βάσανα του κ. Κατσίμπελη, τον οποίο άρχισαν να περιλούζουν με χαρακτηρισμούς – από σιωνιστή μέχρι ναζί. Όταν, αργότερα, ως σοβαρός επαγγελματίας, έστειλε στο Πειθαρχικό εκπαιδευτικούς που αρνήθηκαν την αξιολόγηση, οι χαρακτηρισμοί έγιναν απειλές. «Η Ζάκυνθος είναι νησί. Απέναντι περνάς μόνο με πλοίο. [Όσοι διέταξαν το Πειθαρχικό] δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν», ήταν μερικά μόνο ωραία λόγια.
Τελευταία αλλά όχι έσχατη εμπλοκή του μαχητικού εκπαιδευτικού λειτουργού, η παραπομπή στο Πειθαρχικό παιδαγωγού-θεατρολόγου που, χωρίς άδεια, ανέβασε θεατρική παράσταση για μαθητές στην οποία η Αννα Φρανκ εξομοιωνόταν με παιδιά της Παλαιστίνης. Ο κ. Κατσίμπελης υπερασπίστηκε την ακρίβεια στη μάθηση, τη συγκρότηση, την άρνηση της ισοπέδωσης και την τάξη του λόγου. Και ξαναβρέθηκε στο στόχαστρο του «κινήματος». Σήμερα έχει κηρυχτεί πανστρατιά για να μη διωχτεί πειθαρχικά η συγκεκριμένη παιδαγωγός. Οι πάντες στρέφονται κατά του εκπαιδευτικού που προσπαθεί να προασπίσει τα αυτονόητα – με ύβρεις, με συκοφαντίες, με απειλές.
Στην πραγματικότητα, δηλαδή, αν υπάρχει κάποιος διωκόμενος είναι αυτός. Από το «κίνημα». Επειδή κάνει τη δουλειά του.

Ομηροι μιας στρεψοδικίας
Στην αρχή, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που κάνει καριέρα διά των θεωριών συνωμοσίας των Τεμπών που κατέρρευσαν, ως συνήγορος του απεργού πείνας στο Σύνταγμα ζητούσε την εκταφή του νεκρού παιδιού για να ταυτοποιηθεί η σορός. Ύστερα πρόσθεσε τις τοξικολογικές εξετάσεις, για να ανιχνευτεί ει δυνατόν ξυλόλιο. Τώρα που το δικαστήριο ικανοποιεί κι αυτό το αίτημα, η δικηγόρος διεκδικεί την ακυρότητα συνολικά όλης της προδικασίας και τη συνέχιση της ανακριτικής έρευνας για τα Τέμπη – και προς τούτο ο πελάτης της συνεχίζει την απεργία πείνας.
Εδώ συμβαίνει κάτι ανατριχιαστικό. Μια πολιτικός, σε ένα αυτοσχέδιο μνημείο-τσαντίρ μαχαλά μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη, που διαστρέφει την έννοια της θυσίας για την πατρίδα, εκβιάζει την κοινωνία και την πολιτεία μέσω της απειλής θανάτου ή σοβαρής βλάβης της υγείας πελάτη της, διεκδικώντας την κατάλυση του κράτους δικαίου υπέρ της ιδεοληψίας της. Συγνώμη, αλλά αυτή η κωμωδία δεν μπορεί να συνεχίζεται άλλο. H συγκεκριμένη κυρία είναι μέλος της Βουλής και μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου. Δεν μπορεί να την κοιτάζουν άφωνοι να δηλητηριάζει την κοινή γνώμη καταστρέφοντας έναν δυστυχή άνθρωπο που αίφνης απέκτησε δημοσιότητα. Θεωρώ επίσης αδιανόητο ότι το συντεταγμένο κράτος είναι όμηρός της.

ΛΕΖΑΝΤΑ
Αυτοί είναι κανονικοί όμηροι. Και βρίσκονται 725 μέρες στα τούνελ της Χαμάς.